Een studie, speciaal
ontworpen voor het gebruik op huiskringen
door predikant
T. J. de Ruiter
Inleiding
Handelingen 15:40-18:22 beslaat de tweede zendingsreis van de apostel Paulus. Samen met Silas kwam hij in Filippi in de gevangenis terecht, maar door ingrijpen van God werden zij eruit bevrijd. De autoriteiten van Filippi verzochten hen echter wel de stad snel te verlaten. Waarschijnlijk was Timotheüs toen ook bij hen, maar we lezen niet over hem dat hij ook in de gevangenis van Filippi had vast gezeten. Na vrijlating en een korte bediening, waarbij de gevangenisbewaarder en zijn gehele gezin tot geloof kwamen, reisde Paulus toen naar Thessalonica, de hoofdstad van Macedonië; lees Handelingen 17:1. In Thessalonica predikte hij drie sabbatten achtereen en verkondigde Jezus als de beloofde Joodse Messias. Tevens bewees hij uit de oude Joodse geschriften de noodzakelijkheid van de dood en opstanding van Jezus; Handelingen 17:3. Sommige Joden lieten zich overtuigen en ook veel Grieken, die reeds waren aangetrokken tot de Joodse religie werden van de waarheid van zijn prediking overtuigd. Er volgde enige tijd een gezegende en vruchtbare bediening voornamelijk onder de heidenen. De Joden raakten echter geïrriteerd door het succes van de bediening van Paulus en zijn teamleden en beschuldigden hem van minachting van het Romeinse gezag; Handelingen 17:7. Deze tegenstanders veroorzaakten zulk een verwarring en verstoring dat Paulus en Silas in de nacht door vrienden naar Berea werden weggestuurd. Toen de Joden van Thessalonica van het succes van Paulus in Berea hoorden, gingen zij hem ook daar in opspraak brengen. Paulus vertrok toen naar Athene en kort daarna ging hij naar Corinthe; lees Handelingen 17:15; 18:15.
Paulus was echter zeer bezorgd over de jonge gemeente te Thessalonica, die nu geen leiderschap had en door de Joodse synagoge werd vervolgd. De aanval op het Evangelie was kennelijk versterkt door het zaaien van twijfel over de integriteit, het karakter en de motieven van Paulus. Hij werd beschuldigd van onzuivere bedoelingen, misleiding, sluw bedrog en mogelijk van onrechtmatig gewin; zie 1 Thessalonicenzen 2:3,4.
Paulus zond na enige tijd Timotheüs naar Thessalonica om de jonge gemeente te bemoedigen en te versterken. Deze keerde terug met goede berichten over de trouw en loyaliteit van de jonge gelovigen. Paulus schreef toen de eerste brief om uitdrukking te geven aan zijn dankbaarheid en blijdschap vanwege hun volharding. Hij vermaande hen zich christelijk te gedragen en antwoordde twee klemmende vragen van hen.
1. Is een overleden gelovige verstoken van de zegeningen van het Koninkrijk van Christus als Hij wederkomt? 2. Wanneer zal Christus eigenlijk in zijn heerlijkheid terug komen?
Hij beantwoordt de eerste vraag in hoofdstuk 4:13-18 en de tweede in hoofdstuk 5:1-11.
De brief was waarschijnlijk in de eerste helft van vijftiger jaren van de eerste eeuw in Corinthe geschreven en is het eerste geschrift van Paulus, dat bewaard is gebleven.
Discussievragen
1. Hoe denk je in
het licht van de ervaringen van Paulus over de gedachte dat als we
voor de Heer werken altijd alle moeilijkheden uit de weg worden geruimd?
2. Denk je dat wij
in onze tijd ook mensen kunnen/zullen irriteren als we de rechte
prediking en leer zullen brengen? Welke aspecten zouden mensen nu kunnen
ergeren?
Index studies
in 1 Tessalonicenzen
Home van deze site
Site
'Inspiratie en Inzicht'
Nederlandse Internet Bijbelschool voor Studie van de Bijbel & Bedieningen
Vragen? Contacteer... Nederlandse Internet Bijbelschool