door predikant T. J. de Ruiter

Gebod 6. Gij zult niet doodslaan

In Genesis 1:26 staat over de mens geschreven dat hij het beeltenis en gelijkenis van God draagt. Wij merken onmiddellijk op dat dit over geen enkele diersoort werd gezegd en daarom is hierin het fundamentele scheppingsverschil tussen de mens en het dier gelegen. Het blijft echter een onderwerp van discussie wat wij precies onder dit beeltenis en gelijkenis moeten verstaan. Deze discussie vloeit voort uit de enorme complexiteit van het menselijk wezen. Sommigen stellen dat het beeltenis gelegen is in het feit dat de mens, zoals God, een geest, verstand - intelligentie - en emoties heeft. Men kan ook wijzen op het ego, het 'ik' met zelfbewustzijn, intelligentie, vrije wil en het geweten. De 'Kerk van de Heiligen van de Laatste Dagen,' beter bekend als de Mormoonse Kerk, leert dat het gelijkenis van God ook op het lichaam betrekking heeft. Deze kerk leert dat God zelf een lichaam van vlees en beenderen heeft zoals de mens en in een fysieke werkelijkheid bestaat. Met deze lering zijn wij het uiteraard niet eens. De Bijbel leert namelijk dat God geest is en geen lichaam van vlees en beenderen heeft.

Wij kunnen op grond van het scheppingsgegeven dat de mens de beelddrager van God is concluderen dat God iets van zichzelf in de mens heeft gelegd en zichzelf in hem herkent. Dit is de reden waarom de mens - dit geldt voor elk individu - zeer kostbaar voor Hem is.

Het is duidelijk dat de mens geschapen is om op aarde te leven en Gods beeltenis in een stoffelijke, fysieke dimensie te beleven en uit te dragen; het lichaam is hiervoor zijn onontbeerlijk bezit. Om deze reden gebiedt God dat wij de ander niet zullen doden, want wij ontnemen dan de mens de mogelijkheid Zijn beeltenis in de stoffelijke wereld te demonstreren.

Toch wordt in de Tora - de Joodse wetgeving, die er aanspraak op maakt door God te zijn gegeven - het doden van een medemens in sommige gevallen gelegitimeerd. Het gaat dan om het straffen van het opzettelijk overtreden van en ongehoorzaam zijn aan Gods wet en zijn bijzondere instellingen. Met het uitvoeren van de doodstraf wordt het beginsel van gerechtigheid gedemonstreerd en tevens wordt de ernst van het overtreden van Gods wil en wet duidelijk.

Paulus stelt in Romeinen 13 dat de overheid door God is ingesteld en dat zij het zwaard niet tevergeefs draagt - zij is dus bevoegd tot het uitvoeren van de doodstraf. Dit woord mag niet uitgelegd worden alsof alles wat door de overheid beslist en uitgevoerd wordt klakkeloos als van God aanvaard moet worden. De overheid is echter wel een instelling, die door God gemaakt is om een ordelijke samenleving mogelijk te maken, die te bevorderen en te beschermen.

In een samenleving, die gebaseerd is op de christelijke normen en waarden is geen plaats voor doodstraf, omdat daar niet het recht van vergelding het hoogst is, maar het recht van genade. Hier wordt gebeden en gestreden voor het eeuwig behoud van elke ziel, voor wie Jezus is gestorven.

De eis van de goddelijke gerechtigheid blijft onverminderd: De ziel die zondigt, die zal sterven. Door Jezus Christus is er echter aan Gods gerechtigheid voldaan en kan zondeschuld worden kwijtgescholden; een ieder, die gelooft ontvangt dit voor zichzelf persoonlijk. De wet kwam door Mozes, maar genade door Jezus Christus gekomen; zie Johannes 1:17. Jezus kwam niet als Messias om anderen de rechtvaardige straf te doen ondergaan, maar om zelf de straf te dragen, zodat anderen vrijuit zouden kunnen gaan en het leven uit louter genade zouden ontvangen.

Wie zondigt beschadigt en, in het ergste geval, vernietigt Gods beeltenis in zichzelf. God zegt dan eigenlijk met droefheid: "Ik herken niets meer van mijzelf in die mens, die mens is het leven niet waard." Dit is de goddelijke eis van gerechtigheid. Gelukkig dat de genade de mens wil sparen om het beeltenis in hem te herstellen. De mens, die in Jezus gelooft, leert bidden "Maak mij een beeld van U."

Samenvattend: Het gebod, ‘Gij zult niet doodslaan,’ staat in de Tien Geboden als een principieel gebod, dat de grote waarde en waardigheid van het menselijk leven benadrukt. De mens is geschapen naar het beeltenis van God en mag daarom niet als het dier om een aantal uiteenlopende redenen worden gedood. Hij is het onderwerp van Gods liefde, bijzondere zorg en genade. God geeft hem het leven, dat is de scheppingsorde en in Christus is het nieuwe leven een genadegave.
 

Gebod 7. Gij zult niet echtbreken

Dit gebod moet de heiligheid van het huwelijk waarborgen. De huwelijksverbintenis is de heiligste en intiemste op aarde, die een ‘stukje paradijselijke belevenis’ op aarde kan zijn, een vreedzame relatie van liefde, trouw, creativiteit en wederzijds respect. Er zijn velerlei redenen, waarom man en vrouw elkander trouw behoren te blijven, en de eenheid tot het uiterste dienen te bewaken en bevorderen. Het 'ja' bij de huwelijksvoltrekking uitgesproken, is een 'ja' voor het leven. Het 'laat uw ja, ja zijn' geldt in de eerste plaats voor het huwelijk. Wij kunnen bijna aan geen ander 'ja' denken, dat voor ons mensen hier op aarde zoveel plechtigheid, dierbaarheid en duurzame binding heeft als dit 'ja'. Deze grondwet van het huwelijk berust op de oorspronkelijk paradijselijke instelling ervan.

Huwelijksontrouw ondergraaft het stabiele fundament van de samenleving. In deze tijd zien wij wat er met kinderen ze gebeurt als het huwelijk - de ouders, op wie zij het eerst hun vertrouwen - stelden, uit elkaar valt. Man en vrouw blijft elkander trouw en in geval van een dreigende verwijdering, zoek naar wat samenbindt en schenk vergeving, indien er vergeving geschonken moet worden.

Bezinningsvragen

Denk eens na over je verantwoordelijkheid als bijbelgetrouw christen om de bijbelse leer over de mens uit te dragen.

Zijn er huwelijksrelaties in je kennissenkring, die kapot dreigen te gaan? Bezin je dan erop hoe je zou kunnen bijdragen aan het herstel van die huwelijksrelaties.

Reageren? E-mail... T. J. de Ruiter

Sunday Pastoral Message / Zondagse Pastorale Boodschap (English & Dutch)
Home site 'Inspiratie en Inzicht'
Home van deze site