Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken!
"Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft,"
zo zegt de Schrift.
Johannes 7:37,38:
Inleiding, Jezus op het Loofhuttenfeest
Het was de laatste dag, de 7e dag, van het grote Loofhuttenfeest in Jeruzalem. Jeruzalem zat tjokvol met Joden die van alle streken in het Romeinse Rijk waren gekomen - alle hotels en herbergen zaten vol. De mensen zochten naar Jezus, maar niemand kon Hem vinden; Hij was er gewoon niet. Pas toen het feest op de helft was trad Jezus in het openbaar en ging naar de tempel; Johannes 7, vers 14. Toen hij onderwijs ging geven verbaasden de Joden zich enorm over Hem. Zij vroegen zich af: "Hoe is deze zo geleerd zonder onderwijs te hebben ontvangen?'
Geleidelijk aan ontstond er rondom Jezus verwarring en zelfs tumult in de stad. Het werd de leiders op een gegeven moment te bar en dus trachten zij Hem te arresteren, maar dat lukte niet; zie vers 30 en 44,
De mensen hadden zich voor de laatste ritueel op en rondom het tempelplein verzameld. Het plein moet stampvol zijn geweest en Jezus was er ook midden tussen de mensen. Ongetwijfeld moesten de discipelen als bodyguards hebben gediend.
Er was op die laatste dag een speciale gebeurtenis,
een bijzonder ritueel, dat iedereen wilde zien met eigen ogen. De TV ploegen
stonden klaar met hun camera's, fotografen en verslaggevers stond gereed
met camera's en cassetterecorders. En velen hadden hun videocamera's meegenomen.
Dit was wat er gebeurde in de tijd van Jezus: de priester leidde een optocht
van levieten die met kruiken vol water naar het tempelplein kwamen en het
water op het tempelplein, rechts van het grote brandofferaltaar uitstortten.
Het water liep weg via een putje en een leiding. Na afloop werd er een
gebed om regen gebeden. We weten het niet zeker waar het water vandaan
werd gehaald. Het werd òf uit het badwater Siloam gehaald òf
uit de bron in het dal van de beek Kidron. In het laatste geval moet het
zeer zwaar werk geweest zijn want het betekende een wandeling van ongeveer
een kilometer en minstens veertig meter omhoog klimmen.
Geen water voor de mensen om te drinken
Moet u zich voorstellen: staande onder een gloeiende zon met kinderen en dan wordt dat kostelijk water gewoon uitgegoten op een altaar en het loopt weg in een putje. Er was geen priester, die dorstige kinderen of volwassenen een slokje water aanbood. "Priester, heilige meneer, mag ik misschien een slokje water, het is nu twaalf uur en mijn laatste slokje was vanmorgen zeven uur bij het ontbijt. Ik val bijna flauw. Mag ik een slokje?" "Neen, dat mag niet, houd je stil, dit is water dat niet gedronken mag worden." Fantaseer ik teveel, ik denk van niet. Wat een toestand, lieve mensen! Dit gebeurde in de naam van religie. Godsdienstig ritueel was belangrijker dan het helpen van mensen. Godsdienstige instellingen waren belangrijker dan mensen in hun noden tegemoet te komen. Symbolische handelingen waren belangrijker dan de handelingen die echt mensen in hun noden hielpen. Het was over deze toestand dat Jezus, Gods Zoon, zich opwond en waarover Hij verontwaardigd werd. Jezus zag de mensen staan in het huis van zijn liefdevolle Vader en ze stonden er reeds uren met verdroogde lippen en hun noden. Deze wantoestand bestaat nog steeds want in naam van godsdienstigheid wordt ook in het christendom voorbij gegaan aan de noden van mensen omdat ritueel, kerkorde, dogma, leer en eerbetoon aan mensen ten koste van alles hoog gehouden moeten worden.
Jezus ziet dat gezwoeg van de levieten en priesters
in naam van godsdienstigheid aan God. Hij ziet om zich heen de dorstige
mensen. Hij ziet de amechtig geworden kindertjes en hij ziet hoe dat water
in de naam van godsdienst aan zijn Vader verspilllend wordt uitgegoten...
De Geest wordt vaardig over Hem. Hij springt op riep het uit - zijn stem
was over het gehele tempelplein te horen. Als er geroezemoes was, werd
het nu doodstil. "En Hij riep: Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken!
"Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in Mij gelooft,"
zo zegt de Schrift.
Wat bedoelde Jezus met deze uitnodiging?
Stel je eens voor dat iemand die de uitnodiging van Jezus hoorde en heel veel dorst had naar hem toe kwam en vroeg: "Rabbi Jezus ik heb dorst, ik wil dat water van U heel graag hebben. Want u zei zo-even: Iaat wie dorst heeft bij mij komen en drinken."
Wat denkt u dat Jezus zou hebben gedaan? Iemand denkt: Hij zou hebben gezegd: "Petrus, geef me even de waterkruik van de groep, deze persoon moet water hebben." Dit zou mogelijk zijn geweest, we kunnen het niet uitsluiten. Of, hier komt de bikkelharde theologische reactie: Hij zou gezegd hebben: "Lief vrouwtje, of beste kerel, het spijt me....maar je moet nog een jaar wachten op dit aanbod van water, want eerst moet ik terug naar de hemel en dan zal ik de Geest ontvangen om uit te storten. Sorry, ik had het niet zo bedoeld, je hebt me verkeerd begrepen." Oei, ik denk dat Jezus het heel moeilijk zou hebben gekregen op dit tempelplein!
Maar Jezus was een rabbi, een Joodse leraar en Hij zal best wel geweten hebben dat de leraars van zijn tijd het laten stromen van hun woorden met stromend water vergeleken. Dat het volk dit in het geheel niet zo ervoer, deerde hen in het geheel niet.
Maar - en dit is mijn vraag dan nu - waar spreekt de profetische Schrift over het komen tot de Messias met je dorst en dat er dan vanuit je hart rivieren van levend water gaan stromen? Dit is een vraag die bijbeluitleggers heeft doen puzzelen. Want nergens spreekt een profeet in letterlijke taal over een dergelijke zegening door het geloof in de Messias Jezus Christus.
Jesaja 12:3 is een relevant profetisch woord te vinden. De profeet schreef dat de HEER zijn volk in de toekomst in staat zou stellen om 'met vreugde water te scheppen uit de bronnen van heil.'
De meeste uitleggers zijn het er echter over eens dat Jezus doelde op Zacharia 14:8 en Ezechiël 47:9. Dit zijn profetieën over het ontspringen van een rivier in de tempel van Jeruzalem. "Maar," zal iemand opwerpen, "dit zijn profetieën die gaan over een echte bron en rivier die ontstaan zal na een grote aardbeving en die het gehele land te oosten en ten westen van Jeruzalem vruchtbaar zal maken."
Wat we in het woord van Jezus zien met betrekking tot deze profetieën is dit: Hij gaf aan deze profetieën een Messiaanse, een Christologische vervulling. Hij paste ze toe op zichzelf en de Geest die Hij zou schenken aan hen die in Hem geloofden. Dit is een wijze van toepassen die we wel meer tegenkomen in de evangeliën en de brieven van de apostelen. Deze Messiaanse uitleg betekent echter niet dat deze profetieën van Zacharia en Ezechiël geen toekomstige, aardse vervulling zullen krijgen. Anders gezegd: het kan wel degelijk zo zijn dat er een rivier in Jeruzalem zal gaan ontspringen als de Messias terugkeert en zijn voeten weer zet op de Olijfberg die volgens Zacharia op die dag in tweeën zal splijten. En zo zal er een dal ontstaan waardoor die rivier oostwaarts kan stromen en zelfs leven brengt in de Dode Zee.
Dit moet genoeg zijn om iets te verstaan van die merkwaardige verwijzing naar de Schriften van het Oude Testament.
Jezus geeft te drinken van het
levend water van zijn Geest
We zouden niet geweten hebben waar Jezus op doelde toen Hij sprak over het komen tot Hem en drinken van het levend water dat Hij zou geven. We zouden het zelfs geheel verkeerd kunnen verstaan als we ons zouden houden aan de toenmalige Rabbijnse vergelijking over hun woorden die stromen als water. Johannes, de schrijver, geeft echter zelf een verhelderend commentaar, dat hij eraan toevoegt, vers 39: "Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij die in Hem geloofden zouden ontvangen; de Geest was er namelijk nog niet, want Jezus was nog niet tot Gods majesteit verheven." Je moet weten dat Johannes dit commentaar erbij schreef nadat hij en alle discipelen Pinksteren hadden beleefd en de Geest als uitgestort over hen hadden ervaren.
Jezus was naar de hemel gegaan. Zij hadden Hem bij wijze van spreken uitgewuifd. Daar ging Hij, ze zagen Hem totdat een wolk hem onttrok aan hun blik. Zij waren in Jeruzalem gebleven, dat had Hij zo bevolen. In Jeruzalem moesten zij wachten op de kracht uit den hoge, op de Heilige Geest. De Geest kwam op die Pinksterdag, het kan A.D. 33 zijn geweest. Zij hadden gebeden en de groep gereorganiseerd want Judas was immers afgevallen. We weten allen wat er op die Pinksterdag in de ochtend plaats vond. Een geluid als van een hevige windvlaag, een vuurvlam die zich verdeelde op de hoofden. Er doorstroomde hen een intens gevoel van vreugde, vitaliteit en kracht. En toen zij hun mond openden om de Heer te loven en te prijzen spraken zij in nieuwe talen. En de omstanders uit het Romeinse Rijk hoorden hen een ieder in hun eigen taal spreken van de grote daden van God. En Petrus gaf een preek geheel onvoorbereid, geen spiekbriefje bij zich, geen script, maar Hij verkondigde Jezus en gaf de mensen tekst en uitleg van wat zij hoorden en zagen.
Ik vraag jullie, lieve mensen, snap je hier iets
van? Eigenlijk begrijp je dit verschijnsel alleen als je het zelf ervaart.
Anders sta je erbij, kijkt ernaar en je snapt er niets van waardoor gelovigen
die waarlijk vervuld zijn met de geest zo opgewonden raken en waarom zij
zo vol zijn van de Heer zijn, in nieuwe tongen spreken, zingen, lachen
en juichen en bruisend getuigen van de Heer Zou je dit heerlijke
feest van de kracht van de Geest ook niet willen ervaren?
Slot: de uitnodiging is ook voor jou vandaag
Wie eraan mocht twijfelen dat de uitnodiging van Jezus om bij Hem het levend water te drinken, dus van zijn Geest te ontvangen moet even luisteren naar wat Petrus aan het eind zijn eerste preek zei: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van de Here Jezus tot vergeving van uw zonden en je zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want voor jullie is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die verre zijn, zovelen als de Here God ertoe roepen zal; zie Handelingen 2:38,39
Petrus drong erop aan dat zijn toehoorders een beslissing zouden nemen en bepaalde stappen. - alles geheel vrijwillig uiteraard. En zo moeten wij ook een beslissing willen namen en de daarop volgende stappen willen ondernemen.
De toehoorders van Petrus stonden voor iets dat geheel nieuw was. Zij hadden geen theologische theorieën, geen kerkelijke dogma's en ritueel. Zij waren niet in de war gebracht door afwijkende leringen, zoals velen in deze tijd. Zij waren niet bang dat zij een andere geest dan de beloofde Heilige Geest zouden kunnen ontvangen. Er was geen angst, geen wantrouwen, geen kerkelijk verbod of iets dergelijks. Neen, niets van dat alles, dat gelovigen in deze tijd ervan kan weerhouden hun hart te openen voor de Heilige Geest en zijn kracht. We weten dat al die overwegingen, die angsten, dat wantrouwen, die kerkelijke remmingen in deze tijd een grote rol kunnen vervullen waardoor gelovigen zich niet durven of willen openstellen voor de Geest van God.
Maar nu leven wij in de tijd dat miljoenen gelovigen
zich wel durven openen voor de Heilige Geest en velen drinken van het levend
water en laten het uit hun binnenste stromen. En daarom hier is nogmaals
- ook voor jou - de uitnodiging van Jezus: Laat wie dorst heeft bij mij
komen en drinken! "Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart
van wie in Mij gelooft," zo zegt de Schrift.
Amen.
Een vraag? E-mail... Pastor T. J. de Ruiter