Tessa & Teun de Ruiter
wensen je dit jaar rijk gezegende dagen toe....
De Ultieme Hoop, ook in een
ramp....
door T. J. de Ruiter, predikant te Hilversum
Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij,
en de zee is er niet meer…. en God zelf
zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen.
Openbaring 21:1-4
Het jaar 2004 is verleden tijd en toch eigenlijk ook niet. De ellende van honderdduizenden in de landen rond de Indische Oceaan behoren niet op slag tot het verleden nu het 2005 is geworden. Integendeel de volle omvang van de ellende moet nog steeds tot de vele slachtoffers en tot de wereld doordringen. Er vloeien ontzettend veel tranen in deze dagen, hoewel er dikwijls geen tranen zijn omdat de shock het uiten van het verdriet tegenhoudt en er alleen maar dofheid en verdoving is. Maar als de verdovende shock weg gaat zullen er tranen zijn. Gelovigen, die plotseling door de wrede zee van hun dierbaren beroofd zijn mogen zich troosten met gedachte dat zij 'bij de Heer' zijn, verlost van aardse lichaam en bekleed met het hemelse. Maar dit neemt het verdriet van het plotselinge gemis niet weg. Kinderen zijn hun ouders kwijt, ouders hun kinderen, echtgenoten hun partner - hoe moeten zij, die overleefden, verder gaan? Wie zal voor hen zorgen en wie zal voor hen opkomen? Hoe zullen zij de draad van het leven weer opnemen? Gelet op het plotseling wegvallen van de sociale banden en de vernietiging van de infrastructuren van de samenleving is het een bijna onmenselijke opdracht om door te gaan met leven.
De zee met haar vriendelijke, warme, kabbelende golfjes veranderde plotseling in een vernietigend dodelijk monster en dat binnen enkele seconden. We begrijpen dat wetenschappers kunnen geen enkele garantie geven dat een dergelijke ramp als van 2e Kerstdag 2004 er nooit meer zal zijn. Integendeel, men vreest, gelet op de enorme opgehoopte spanningen in de aardkorst dat er in de toekomst meerdere van dergelijke omvoorspelbare zeebevingen te verwachten zijn. Alleen een goed waarschuwingssysteem is de enige hoop, waardoor het verlies aan mensenlevens beperkt kan worden.
Maar er is een ultieme hoop in het door de Geest van Christus geïnspireerde woord. Het is het woord in Openbaring 21:1, waar God de verzekering geeft dat er een tijd zal komen, waarin er geen zee meer zal zijn. Nooit eerder hebben wij dit vooruitzicht op haar waarde voor de mensheid kunnen schatten, maar nu wel na deze enorme zeebeving met de verwoestende golven als resultaat. Juist in deze dagen van verbijstering, verdriet en lijden zouden we wel kunnen wensen dat deze nieuwe tijd, deze nieuwe aarde er spoedig zal zijn. In elk geval is dit zeker: het jaar 2005 zal ons weer een stapje dichterbij Gods nieuwe hemel en nieuwe aarde brengen. God zelf zal dan definitief alle tranen uit de ogen wissen, ook die, welke veroorzaakt werden door de pijn en het verlies van dierbaren door de tsoenami in de Indische Oceaan. Intussen zullen wij alles in het werk dienen te stellen hen te troosten en te helpen, die zo zwaar zijn getroffen. Dit is onze opdracht in het heden, terwijl we ons uitstrekken naar Gods wonderbare toekomst.