De liefde van de Vader

een getuigenis van Tessa de Ruiter

Mijn jeugdervaringen

Opdat je de waarde van de zegen zult kunnen begrijpen die ik enige tijd geleden ontving moet ik je eerst iets over mijn ervaringen als jong kind vertellen.

Mijn moeder heb ik nooit gekend want die stierf toen ik slechts een jaar oud was aan buikvliesontsteking. Ik was de jongste van 13 kinderen en werd geboren in Glasgow in Schotland. Het was een hele klus voor mijn vader om zo'n stel kinderen te voeden en in het gareel te houden. Het gehele gezin verhuisde naar Londen en toen brak de Tweede Wereldoorlog uit, dat betekende nieuwe ellende. Toen de Duitsers Londen begonnen te bombarderen werd het gezin opgesplitst. Alle kinderen werden naar Wales gebracht en ik kwam daar terecht in een klein gezin met drie kinderen, twee dochters en een zoon, die al in de twintig waren terwijl ik zelf ongeveer vier jaar was. M'n eigen familie zag ik vanaf die tijd sporadisch. De familie in Wales werd voor mijn besef meer mijn echte familie. Ik hield ontzettend veel van mijn pleegvader en hij van mij. Helaas stierf mijn pleegvader toen ik tien jaar oud was maar de familie probeerde zijn dood voor mij geheim te houden. De kist stond in een kamertje in huis maar ik mocht dat kamertje niet binnen gaan. Toen de begrafenis kwam werd ik met de hond in de schuur opgesloten. Ik begreep er niets van maar voelde aan dat er iets vreselijks moest zijn gebeurd. Ik wist uit het schuurtje te ontsnappen en rende de straat op en toen hoorde ik het en wist het: degene die het meest om mij gaf was weg. Ik had het gevoel dat hij mij helemaal alleen achter had gelaten en toen brak er iets in mij. Ik schreeuwde het uit: "Papa, laat mij alstublieft niet alleen...." Daarna werd het stil in huis en in mijn jonge leven. Er was niemand meer zoals papa die met mij speelde en mij koesterde. Enige jaren daarna bracht mijn pleegmoeder mij terug naar Londen, naar de echte familie want zij kon mij niet meer onderhouden. Maar dat vertelde ze mij niet. Ze zei dat ze met me op vakantie ging. Toen we in Londen waren zag ik haar op een dag haar koffer inpakken en begreep dat ze mij hier achter wilde laten. Toen herinnerde ik me wat mijn lieve pleegvader eens tegen haar had gezegd: "Vrouw, je moet Tessa nooit meer terugbrengen, laat haar nooit alleen achter." Dit zei ik tegen haar en toen heeft ze me weer mee genomen, terug naar Wales waar ik me thuis voelde.

In de jaren daarna was het thuis nooit meer zoals het geweest was. M'n pleegmoeder liet me meer dan eens weten en voelen dat ik niet haar echte kind was en haar eigenlijk teveel was. Dat deed me veel pijn. Ik dacht vaak terug aan m'n lieve pleegvader die met me speelde en echt van me hield. Ik heb hem dan ook heel erg gemist tijdens mijn tienerjaren. Ik verlangde altijd naar een echte moederliefde en heb mij in die tijd vaak afgevraagd hoe mijn echte moeder eruit had gezien, of ze lief was geweest en of ik op haar leek. Ik werd in Wales echter wel christelijk opgevoed en toen ik 15 was heb ik Jezus als mijn persoonlijke Heiland aangenomen en mij in de baptistenkerk, waar we lid waren, laten dopen. Ik leerde God kennen als een persoonlijke, hemelse Vader. Mijn geloof in de Heer heeft me veel kracht gegeven. Ik werd actief in zondagsschool en jeugdwerk. Later preekte ik ook in de kerkjes van Zuid-Wales. Toen ik 24 jaar was leerde ik m'n man
kennen.
 

De innerlijke genezing van de Heilige Geest van God

In november 1994 was ik met mijn vriendin, Immy Cantadore, in Heidebeek waar br. Bart Doornweerd lezingen gaf over de zegeningen van de Heilige Geest. Tijdens het gebed en de bediening openden we ons voor de werkingen van de Heilige Geest. Mensen baden in groepjes voor elkaar. We zagen wonderlijke manifestaties van de kracht van de Heilige Geest over mensen komen. In het begin was ik best wat aarzelend en aftastend of dit wel allemaal van de Heer was. Ik richtte echter steeds mijn aandacht op de Heer en tijdens die tijd van gebed en zegening kreeg ik steeds een beeld van een klein meisje met een grote strik in het haar. Dat beeld bleef bij mij en ik begreep niet zo goed wat ik er mee aan moest. Ik voelde wel aan dat het met mijn jeugd te maken had. Want ik herinnerde mij dat ik als klein meisje altijd een grote strik droeg. Toen ze ten laatste ook voor mij baden viel ik op de grond. Daar ben ik - zo vertelde m'n vriendin me later - wel drie kwartier blijven liggen. Maar toen ik daar lag kreeg ik één van de mooiste en merkwaardigste ervaringen van mijn leven. Ik zag mezelf als klein meisje met een grote strik in m'n haar zoals ik die meestal droeg en ik zag een vaderfiguur met zijn armen wijd open. Ik holde naar hem toe en hij sloot mij in zijn armen. Hij aaide mij over mijn wang, streelde mij over mijn haar en speelde met mij - het was zo weldadig en heerlijk. Ik voelde me zo rustig en blij van binnen, het is niet te beschrijven wat er door me heen ging - puur geluk. Ik wist het: die lieve vaderfiguur was de Hemelse Vader die van mij hield. Ik had nooit afscheid kunnen nemen van mijn pleegvader waardoor er een wond geslagen was. Nu ontving ik een diepe genezing. Ik voelde me heerlijk warm - hoewel de zaal koud was. En toen, in die momenten, speelde de band een koortje met woorden in het Engels, mijn eigen moedertaal. De woorden raakten mijn hart: "Father, I just want You to hold me in Your arms today.... Father, I want You to show me how much You care for me in every way." Het was een enorme ervaring, zo liefelijk, zo weldadig, zo genezend, zo volmaakt.

Het heeft dagen geduurd voordat deze ervaring geheel kon verwerken. Ik probeerde in mezelf te ontdekken wat deze ervaring voor mij betekende. De ervaring heeft diepe wonden en verdriet in mij geheel genezen. Dat deze ervaring mij door de Heilige Geest geschonken is mij ook duidelijk. Ik weet het nu - veel beter en dieper dan ooit: Ik heb een Vader in de hemel die leeft en nog meer van mij houdt dan mijn pleegvader toen. Zo'n heerlijk besef kan alleen door de Heilige Geest worden bewerkt. Ik dank Hem voor Zijn genezende liefde.

december 1994; herzien mei 2001
 

Naschrift

Ik denk dat het goed is om de lezer te vertellen dat zelfs deze ervaring zelfs jaren later veel voor mij blijft betekenen. De liefde van de Vader is een grotere werkelijkheid in mijn leven geworden die mij voortdurend versterkt en troost. De liefde van de Vader blijft mijn hart verwarmen en mijn leven zegenen. Het besef van zijn liefde wordt zelfs groter. De ervaring van 1994 heeft mij overigens ook de inspiratie gegeven om de liefde van de Vader naar anderen met meer gevoel en warmte uit te dragen. Jezus droeg die liefde uit tot de mensen van zijn tijd. Wij, jij en ik, hebben deze opdracht nu. Juist in deze tijd, waarin zoveel eenzaamheid en smart bij mensen is - ook onder gelovigen - is het zo belangrijk dat wij de liefde van de Vader met al zijn diep genezende en vertroostende kracht uitdragen. Dat kan door de kracht van de Heilige Geest. Hij kan door ons heen verbroken levens helen. Hij kan geknakte mensen rechtop doen staan. De Geest van Jezus Christus is bij ons en Hij is vol van de liefde van de Vader - ook jou. Dit wilde ik graag nog aan mijn getuigenis toevoegen. God zegene je.


Uw reactie wordt op prijs gesteld: E-mail Tessa de Ruiter
 
Site 1, sinds 1997 / page update 9 januari 2011 / T. J. de Ruiter / The Netherlands